Klassieke Peugeot forum

Als oudste in de Peugeot brommers is nu de beurt aan de Bima. Op zich best een rare naam die zich in niets kon vergelijken met de standaard Peugeot namen die zijn opgebouwd uit drie cijfers met een nul in het midden.
De door Peugeot gebruikte merknaam Bima is in feite een verkorte samenvoeging van de jaren vijftig term die werd gebruikt voor rijwiel met hulpmotor. Namelijk Bicyclette à moteur auxiliaire.

De Bima is een rolaandrijver, dat wil zeggen dat het motortje een rol aandrijft welke tegengesteld aan de rijrichting draait en die rol wordt tegen de achterband geduwd waarbij de band dus door de rol wordt aangedreven. Het zelfde principe als een solex.
Geen geweldig systeem want de band slijt behoorlijk door het rolletje. Iemand die wel eens een Solex band heeft gezien weet dat die een enorm hoog rubber profiel hebben en dat is dus niet voor niets.
Waar ze ook last van hebben is vettigheid op de weg. Als er bijvoorbeeld natte kleiprut op het wegdek ligt zal het rolletje vrijwel zeker gaan slippen. Meer slijtage dus en ook nog eens verplicht mee trappen om toch maar vooruit te komen.

Min of meer onveranderd is de Bima leverbaar geweest van 1951 tot in 1964. Binnen die periode is er ook een veel meer brommerachtige uitvoering geweest, een groot verschil met de veredelde fietsen die de rest van de Bima serie omvatte. Deze moest het al eerder afleggen tegen de ketting aangedreven brommers.

Het motortje


De ophanging


Bedieningselementen

Alles leuk en aardig met die details maar hoe zien die Bima's er nu uit? Dat komt onder dit stukje maar voor nu wel al deze mededeling: Voor een rijwiel met hulpmotor uit begin jaren vijftig niet eens echt slecht.
Veruit de meeste soortgenoten waren gewone fietsen waar een motortje op of aan gehangen werd, vaak met het tankje op het blokje zodat er alleen wat kabels naar de handvatten nodig waren en een ketting of rolletje voor de aandrijving. Hoewel in de Bima de fiets nog goed te herkennen is heeft het geheel toch wat meer 'body' dan een fiets met een blokje.

In 1951 werd direct flink uitgepakt met wel drie verschillende uitvoeringen van de Bima.
Als eerste het basismodel de Standard met gewoon velgremmetjes voor en achter, een klein koplampje op het voorspatbord. Later zou er een klein koplampje voor het stuur komen. De afdichting van het lampje was niet geweldig en zo bovenop het spatbord, en bij nat weer dus continu volop in de nattigheid, was er een aanhoudende klachtenstroom over kortsluiting in de verlichting reden voor de verplaatsing.
Het tweede model was de Luxe, deze had trommelremmen voor en achter en een grotere koplamp die gemonteerd zat voor het balhoofd. Ook had deze een stuurslot, kennelijk was dat ook begin jaren vijftig al nodig. Als sluitstuk had deze een verende voorvork met een beperkte vier centimeter veerweg.
Hekkensluiter was de Grand Luxe, met grotere trommelremmen, een gereedschapsset, een lederen zadel en wat meer nikkel en een prachtig leeuw ornament op het spatbord, ook hier vering voor.

De eerste twee zouden het tot aan 1960 volhouden, de Grand Luxe werd in 1957 opgevolgd door de Grand Luxe IIc, dit model week sterk af van de Bima zoals die tot dan bekend was. Er was sprake van een echt brommerframe met een grotere tank en grotere spatborden. Waar de originele Bima nog een soort van veredelde fiets was gold er voor de Grand Luxe IIc dat deze op een 'echte' brommer leek, en dit in feite ook was. Er waren tenslotte in die tijd al meer echte brommers met rolaandrijving. Dit model bleef tot 1962.

De laatste Bima die op de markt kwam was in feite een stap terug. Een model wat tussen de Standard en de Luxe in zat en dus gemakshalve de naam Standard Luxe kreeg. Op de markt van 1959 tot in 1964. Deze had nog wel het stuurslot van de Luxe maar in het voorwiel zat de velgrem van de Standard en ook de vering was verdwenen. Een goedkoop spaarmodel wat zich helemaal onderaan de markt bevond.

Standard (hier wel met trommelrem achter)


Luxe (1956)


Grand Luxe


Grand Luxe IIc


Standard Luxe

In de veertien jaar dat de Bima op de markt was zijn er wat aanpassingen doorgevoerd. De belangrijkste daarvan was te vinden in het blokje zelf.

Begin jaren vijftig was ook in Frankrijk men nog volop bezig met het herstel van de tweede wereldoorlog. Je zou verwachten dat mobiliteit belangrijker was dan zaken als comfort. Maar dat was niet voor iedereen zo. Het blokje was erg stil qua uitlaatgeluid ondanks dat het maar een kort uitlaatje was. De inwendige kettingaandrijving liet zich echter wel horen. De kwaliteit van het staal was zo vlak na de oorlog niet geweldig en de kettinkjes versleten best snel met rammelen als gevolg (ik heb nergens iets kunnen vinden van brekende kettingen).

Voor Peugeot zelf was het lawaai dan minder van belang maar intern keek men wel naar mogelijkheden om te bezuinigen. Als oplossing voor beide zaken werd een riemaandrijving gevonden. Riemen hebben minder last van slijtage en maken al helemaal niet zo veel lawaai als een ketting. En zo werden de diverse mallen aangepast zodat het blokje een stuk stiller werd. De laatste modellen (Standard Luxe en Grand Luxe IIc) hebben altijd een riem aangedreven blokje.

Het ketting aangedreven blokje



Het riem aangedreven blokje


Hoewel de riempjes lang mee gaan is het in de huidige tijd niet meer de meest verstandige keuze om te kiezen voor een riem aangedreven blokje. De riempjes die er nog zijn zijn minimaal zestig jaar oud. Alternatieven passen niet goed, zijn te breed, te lang of te kort. In al deze gevallen kunnen ze schade toebrengen aan de lagers, assen en carter delen. Het is dus zonder meer verstandig om een ketting blokje te zoeken als je vaker met een Bima wilt gaan rijden.
Voor de techneut die er over denkt om dan gewoon een ketting aandrijving in een riem blokje te zetten: helaas, de verschillen zijn te groot en te veel onderdelen verschillen.


Rechterzijde riem aangedreven blokje