Klassieke Peugeot forum

ruit'48 wrote:- - - - - - - -- - - - - - -

De Munga als vervanger van de Nekaf. Daar was niet iedereen blij mee...

Mijn vader heeft in dienst (Oirschot) zowel in de Nekaf (hij noemt t altijd een Willy) en de Munga gereden.
Munga was ellende: Gebrek aan vermogen, dampende uitlaat en die plaat onder de motor die na 3 keer los halen niet meer met de bijbehorden parkers vast te zetten was.
Reed laatst met mijn YA126 mee en ik zag de 18 jarige in hem boven komen borrelen.

ruit'48 wrote:en na het bezoek van de "buren"

Mijn hemel wat een verwoesting.
Mijn opa (Wetzels'19 om in Kees' traditie te blijven) verbleef op dinsdag 14 mei 1940 in Rotterdam tijdens zijn diensttijd waarin de mobilisatie plaatsvond. Zijn diensttijd vervulde hij in 's-Gravenzande.
Na het schuilen in de kelders tijdens het bombardement kroop hij uit de kelder en vond op de Coolsingel een fiets waarmee hij naar Limburg terug reed. Daar deed hij enkele dagen over omdat vele bruggen nog niet bestonden (of verwoest waren) en de pontjes uit de vaart waren.

Onderweg vond hij onderdak bij mensen. Die waarschuwden hem dat hij niet met zijn kloffie op straat moest gaan lopen vanwege de bezetter. Eigenwijs als hij was deed hij dat toch en werd opgepakt.
De Duitse soldaat die hem aanhield vertelde hij dat hij naar huis moest om te eten. "Ich hab schon 3 tage nicht gefressen" vertelde de Duitser. Hij wist echter te ontkomen en vervolgde zijn weg naar het zuiden.

Tijdens de oorlog werkte hij in de kolenmijn in Geleen.
Op 5 oktober 1942 bombardeerde de RAF (dit jaar vieren zijn hun 100 jarig bestaan) de staatsmijn Maurits in Geleen. Mijn Opa was op dat moment 800m onder de grond kolen aan het mijnen. Schacht 1 werd zwaar beschadigd, schacht 2 werd nauwelijks geraakt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Staatsmijn_Maurits
De "koempels" moesten 800m met ladders uit de mijn klimmen.

Na de bevrijding (in Limburg) in 1944 werd er in een school in Meerssen (waar mijn opa woonde) een munitie depot ingericht met gevonden en inbelslag genomen munitie en wapens. Mijn opa was bij de beveiliging die het pand bewaakte. Een indringer heeft op 26 september 1944 een panzerfaust tot onploffing gebracht waarbij mijn opa een granaatscherf van wel 20 cm in zijn been kreeg. Had hij niet de behandeling gekregen die hij kreeg van een Amerikaanse veld chirurg dan had hij zijn been verloren.

Hij is op 1 juni 2004 overleden aan de gevolgen van galblaaskanker.

Even wat side info van persoonlijke aard nu dat ik geprikkeld werd door deze persoonlijke berichtgeving van Kees. Bedankt voor jouw verhaal Kees, ik hoop dat je het mijne ook kunt waarderen.

MarcoPeus wrote:ik hoop dat je het mijne ook kunt waarderen.

Dat kan ik zeker Marco !

Er is heel wat verstouwd en opgebracht in de oorlog. Dank voor de verhalen, Marco en Kees...

Mijn opa (Kamst '13) werd tijdens de oorlog gedwongen tewerk gesteld in Duitsland. Volgens mijn vader was het meer een concentratiekamp, uit de weinige verhalen die hij erover hoorde (opa wilde er niet over praten na de oorlog).
Hij is ontsnapt en uit Duitsland naar Nederland terug komen lopen, waarna hij de rest van de oorlog in zijn eigen huis ondergedoken zat; als de politie kwam zoeken zat hij dan in een verborgen ruimte.
Hij is overleden toen ik 2 jaar oud was, dus zelf heb ik hem er niet over kunnen spreken...

Mijn andere opa ging het iets beter af. Maar tijdens het bombardement van Haaksbergen op 24 maart 1945 (een week voor de bevrijding kwamen de verre westerburen nog eventjes langs) kwam zijn vader om het leven.
https://www.entoen.nu/nl/overijssel/twe ... bardement-

Zijn nummerbewijs heb ik nog; helaas geen enkele foto van zijn DKW RT motor, FN 4 cylinder motor, of brilkevers.



Er is wel een foto van Opa op de Saroléa van een kennis van hem.

1955 Chevy met dezelfde mensen toen en nu.

Mevrouw is iets kleiner geworden. Leuke foto's

leuke plaat!

Ik denk dat deze na 90 jaar wel verkocht is, anders ging ik hem meteen halen.